Πρώτος σταθμός η Κέα ή Τζια όπως είναι γνωστή στους ντόπιους. Τόσο κοντά και συνάμα μακριά από την Αττική, αφήνουμε το αγέρωχο Σούνιο πίσω μας, περνάμε τη Μακρόνησο με τη βαριά ιστορία της και μπροστά μας, ένα από τα πιο όμορφα νησιά των Κυκλάδων, ανοιχτό να το εξερευνήσεις. Πιάνουμε στην Κορρησία, τυπικό κυκλαδίτικο λιμάνι, με τον παραλιακό δρόμο –θάλασσα στη μια πλευρά, εστιατόρια, καφέ και εμπορικά καταστήματα στην άλλη. Στο τέλος του ο γνωστός φούρνος για ζεστή μπουγάτσα και μοσχοβολιστή τυρόπιττα. Από εκεί οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας για δεκάδες παραλίες και για την εξερεύνηση της Χώρας. Ανηφορίζουμε για την πρωτεύουσα του νησιού, την Ιουλίδα, προστατευμένη από τους Κουρσάρους και τους Πειρατές του τότε, ξακουστή για τα καλντερίμια της και την πανοραμική της θέα σε όλα τα γύρω αιγαιοπελαγίτικα νησιά, που σε αποζημιώνει από τις ανηφοριές. Εκεί και το Δημαρχείο, ένα ακόμη αρχιτεκτονικό κόσμημα του Τσίλερ και το αρχαιολογικό μουσείο με αξιόλογα ευρήματα από τον 7^ο αι.π.Χ.. Κατηφορίζουμε για το Βουρκάρι, το λιμανάκι με τα μικρά καΐκια και τα σκάφη αναψυχής. Το πιο κοσμοπολίτικο κομμάτι του νησιού, με καφέ και μπαρ, υπέροχα εστιατόρια με φρέσκο ψάρι και φημισμένη αστακομακαρονάδα, καλαίσθητα εμπορικά με ρούχα, αξεσουάρ και είδη για το σπίτι. Απέναντί μας ο φάρος του Αγίου Νικολάου, ο πρώτος φάρος των Κυκλάδων και ο οικισμός της Αγίας Ειρήνης με απομεινάρια από την Τελική Νεολιθική Εποχή. Με το σκάφος μας αρμενίζουμε για την Αρχαία Καρθαία, έναν ειδυλλιακό αρχαιολογικό χώρο με σωζόμενα τείχη και θεμέλια του ναού της Αθηνάς και του Πυθίου Απόλλωνα. Όσοι αγαπούν το βυθό και τα μυστήρια που αποκαλύπτει, βάζουν τις μάσκες τους και αφήνονται στην ομορφιά των βυθισμένων τμημάτων της αρχαίας πόλης. Αποχαιρετούμε τη δύση από τον ξακουστό Κούνδουρο με τα ήρεμα νερά και βάζουμε ρότα για τη Σύρο.

Ξελογιάστρα, επιβλητική, μία από τις πιο όμορφες πόλεις των Κυκλάδων, κυρία ανάμεσά τους, σκαρφαλωμένη έως τον ουρανό και απλωμένη, η πρωτεύουσα του νησιού, η Ερμούπολη, πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Ανεβαίνουμε ως την Άνω Σύρα με τα κάτασπρα, ασβεστωμένα πλακόστρωτα και σπίτια περνώντας από μοναδικά αρχοντικά και καλαίσθητους ξενώνες. Από εδώ ψηλά αφηνόμαστε στη μοναδική θέα στο λιμάνι και σχεδιάζουμε τις επόμενες διαδρομές μας. Αξίζει να σταθούμε στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, δείγμα ιταλικής αρχιτεκτονικής που φιλοξένησε μεγάλα ονόματα της ελληνικής θεατρικής σκηνής και ακόμη διοργανώνει τους καλοκαιρινούς μήνες Φεστιβάλ Αιγαίου και Κλασικής Μουσικής. Τραβάμε για τις βόρειες παραλίες, εκεί που ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να προσεγγίσει ή στο πιο προσιτό Δελφίνι για γαλαζοπράσινα, ήσυχα νερά. Πριν πλεύσουμε για τη Μύκονο, προμηθευόμαστε τα περίφημα Συριανά λουκούμια, τα καλύτερα των Κυκλάδων και δοκιμάζουμε το Σαν Μιχάλη, το πικάντικο τυρί που θυμίζει παρμεζάνα.

Μπροστά μας η Μύκονος. Ξεχωριστή με την πρώτη ματιά. Απλωμένη, στραμμένη στη δύση με τη Μικρή Βενετία, το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του νησιού με τα δεκάδες καφέ και τα κρεμαστά πολύχρωμα μπαλκόνια. Δίπλα της, οι Κάτω Μύλοι, επτά άσπροι μύλοι που άλεθαν τα σιτηρά του νησιού και σήμερα αποτελούν ένα από τα πιο ιδανικά σκηνικά για αγνάντεμα και περισυλλογή. Στην άκρη του λιμανιού, μια εκκλησία έμβλημα της ταπεινότητας της ορθόδοξης πίστης, πέντε μικρές εκκλησιές σε μία, σ’ ένα χυτό γλυπτό, σπάνιας λιτότητας και ομορφιάς. Στο εσωτερικό της Χώρας, τα Ματογιάννια, το πιο εμπορικό σημείο των Κυκλάδων, μία από τις πιο δημοφιλείς επιλογές για νυχτερινή διασκέδαση σε ολόκληρο τον κόσμο! Περιπλέουμε το νησί και στεκόμαστε σε όποια παραλία τραβάει η όρεξή μας. Στην κοσμοπολίτικη Ψαρού, στο ξέφρενο paradise, στην Ελιά ήσυχη από τη μια μεριά, πολύβουη από την άλλη, στον Καλαφάτη για surfing και θαλάσσια σπορ, στο Αγράρι και στην Παράγκα για ήσυχα νερά… Οι παραλίες στη Μύκονο εμφανίζονται μικροί παράδεισοι στα μάτια μας και σα σύγχρονες Σειρήνες μας καλούν κοντά τους, κάνοντας δύσκολο τον αποχωρισμό.

Σίφνος. Απαράμιλλη ατμόσφαιρα με φόντο τα παραδοσιακά χωριά, τα λευκά σπίτια και τη μοναδική της κουζίνα. Ανεβαίνουμε στη γραφική Απολλωνία και αγναντεύουμε από την κεντρική πλατεία τις αμέτρητες επιλογές μας στην ιστορία και στη φυσική ομορφιά. Μια βόλτα στο Κάστρο του 6^ου αι. π.Χ. και στα ξωκλήσια του 16^ου και του 17^ου αι. με τα περίτεχνα δάπεδα μας προετοιμάζει για τους αρχαιολογικούς τόπους και τα σημεία θρησκευτικού ενδιαφέροντος που χαρακτηρίζουν το νησί. Περιηγούμαστε στα χωριά της, τον Αρτεμώνα με τα νεοκλασικά, τα Εξάμπελα με τις λαχταριστές γεύσεις, την περιοχή Natura με κέδρους και αρωματικά φυτά σε μια έκταση 20.000 στρεμμάτων. Σηκώνουμε την άγκυρα για να βουτήξουμε στα νερά του Αποκοφτού ή στις Σαούρες, απόμακρα από τον κόσμο ή στη διάσημη Χρυσοπηγή για βουτιές από τα βράχια. Πριν φύγουμε έχουμε γευτεί το μαστέλο –κατσίκι ή αρνί σιγομαγειρεμένο σε πήλινη γάστρα με κόκκινο κρασί, τη ρεβιθάδα και τους ρεβιθοκεφτέδες, το πικάντικο τυρί μανούρα και τα λιχουδιαστά αμυγδαλωτά. Με τη γεύση τους ανεξίτηλη στη μνήμη, σαλπάρουμε για την Κύθνο.

Ταπεινή, ήσυχη, ηλιόλουστη, γνωστή για τις ιαματικές της πηγές με τις θαυματουργές τους ιδιότητες και τον πλούσιο βυθό –όνειρο για τους καταδύτες. Μένουμε στα Λουτρά, εκεί που οι θερμές πηγές συναντούν τα πιο καλά οργανωμένα καταδυτικά κέντρα του Αιγαίου και ικανοποιούμε τις αισθήσεις μας με την εναλλαγή του θερμού με το κρύο, του ήρεμου με την αδρεναλίνη από την ανακάλυψη των χρωμάτων του βυθού, αποκάλυψη ακόμη και για τους πιο μυημένους. Έκπληκτοι από την ομορφιά που συναντήσαμε στην Κύθνο, στρεφόμαστε σε έναν ακόμη παράδεισο του Αιγαίου, στην άγρια Ίο.

Γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο για την ξέφρενη ζωή που προσφέρει στους νέους, από το πρωί έως τα χάραμα, η Ίος εκπλήσσει για τα ήρεμα και κοσμοπολίτικα κομμάτια της, ιδανικά για οικογένειες και παρέες ενηλίκων. Στο κέντρο του νησιού, η Χώρα, με τα γνωστά κυκλαδίτικα σπίτια και τα ανηφορικά κάτασπρα σοκάκια, κατακλυσμένα από μπαρ, εστιατόρια, καφέ και εμπορικά καταστήματα. Πλέουμε για το βορρά, εκεί που λέγεται πως βρίσκεται ο τάφος του Ομήρου, στη θέση Πλακωτό και προχωράμε δυτικά για το Παλαιόκαστρο, το βυζαντινό κάστρο με την πανοραμική θέα στα γύρω νησιά. Στα βορειοανατολικά και οι ανεμόμυλοι, αναστηλωμένοι πολλοί από αυτούς, για χάρη των επισκεπτών. Περιπλέουμε το νησί και έκπληκτοι από την εναλλαγή της ομορφιάς του τοπίου σταματάμε στις παραλίες, περισσότερες από 30 στο πέρασμά μας. Περνάμε από το γεμάτο Μυλοπότα, το διάσημο Μαγγανάρι –για πολλούς μία από τις ομορφότερες παραλίες του Αιγαίου, την εντυπωσιακή Βαλμά με τους τεράστιους βράχους, το Κλίμα –προνόμιο μόνο αυτών που έχουν πλεούμενο, τον Κάλαμο… Προμηθευόμαστε τυριά, παρασκευασμένα όλα με παραδοσιακό τρόπο στο δημοτικό τυροκομείο και λύνουμε και πάλι τους κάβους για ένα από τα διασημότερα νησιά του πλανήτη, την άγρια, μυστηριώδη, εξωτική Σαντορίνη.

Τυχεροί όσοι την ατενίζουν. Το απόκοσμο τοπίο της Καλντέρας, δημιούργημα του ηφαιστείου, αιχμαλωτίζει για πάντα την καρδιά των περισσότερων επισκεπτών που φτάνουν εδώ. Πολυτελή σπίτια και λιτά υπόσκαφα, όλα σκαρφαλωμένα στο γκρεμό, φαντάζουν σαν ένα λευκός κυβόσχημος όγκος με γαλάζιες παρενθέσεις τις μικρές πισίνες που κρέμονται από τους βράχους. Οι βόλτες μας στο νησάκι της Νέας Καμένης και για μπάνιο στα θερμά νερά, στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου, με τον προϊστορικό οικισμό και τα διώροφα και τριώροφα σπίτια, στο μουσείο της Προϊστορικής Θήρας που ξετυλίγει την ιστορία του νησιού, στο Σκάρο με το παλιό ενετικό κάστρο, στα Καθολικά των Φηρών με τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά, αποκαλύπτουν ένα νησί που χαράχτηκε από τη φύση, γέννησε πολιτισμό με ανθρώπινο μέτρο και έγινε σεβαστό από ντόπιους και καταχτητές. Σταματάμε στο Αμμούδι, το παλιό λιμανάκι κάτω από την Οία –ξακουστή στον κόσμο για το ηλιοβασίλεμά της –στη Θηρασιά, το νησάκι απέναντι από την Οία, στη Βλυχάδα με τα λευκά βράχια, στην Κόκκινη και Άσπρη παραλία και σε βορεινές επιλογές για βουτιές έξω από τα συνηθισμένα. Γευόμαστε τα περίφημα μικρά ντοματάκια που έχουν πάρει το όνομα του νησιού, την κάππαρη, τη φάβα, τις λευκές μελιτζάνες και γινόμαστε για λίγο οινογνώστες γοητευμένοι από τα εξαιρετικής ποιότητας κόκκινα και λευκά κρασιά, ξηρά, γλυκά και ημίγλυκα, προικισμένα από το ηφαιστειογενές έδαφος του νησιού.

Ζαλισμένοι από τις γεύσεις της Σαντορίνης δένουμε στο Καραβοστάση, στο μικρό λιμανάκι της Φολεγάνδρου. Ένα νησί που μόλις πρόσφατα έγινε δημοφιλές ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους, χωρίς ωστόσο να απειλείται η εκλεπτυσμένη εικόνα του, φροντισμένη σε κάθε λεπτομέρεια. Η Χώρα της Φολεγάνδρου, πλούσια σε καλντερίμια, αποτελεί ίσως μία από τις πιο ατμοσφαιρικές «πόλεις» της Ελλάδας, σκαρφαλωμένη σε βράχο με πανοραμική θέα στο Αιγαίο. Τυχεροί που έχουμε το δικό μας σκάφος προσεγγίζουμε το Κάτεργο, με το ψιλό βότσαλο και τα γαλανά νερά και το Λειβαδάκι με τα λεία βράχια και το βοτσαλάκι, τον Άγιο Γεώργιο και το Αμπέλι. Επισκεπτόμαστε την Άνω Μερά και επιλέγουμε μία από τις ταβέρνες της για να γευτούμε τη ματσάτα, το πιάτο με τα χειροποίητα ζυμαρικά και τον κόκορα κοκκινιστό. Χορτασμένοι και γεμάτοι από τη ραστώνη της μικρής κυρίας του Αιγαίου, πλέουμε στο τελευταίο νησί της διαδρομής μας, τη Μήλο.

Το νησί που έγινε γνωστό για το απόκοσμο, ηφαιστειογενές του παρελθόν, ο τόπος που «δέθηκε» μ’ ένα από τα ομορφότερα αγάλματα του αρχαίου κόσμου, της Αφροδίτης της Μήλου, διαθέτει περισσότερες από 70 παραλίες, όλες όμορφες, χωρίς εξαιρέσεις. Η Μήλος αγκαλιάζει κάθε επισκέπτη διατηρώντας μια έκπληξη ομορφιάς ακόμη και για τον πιο υποψιασμένο. Η πλούσια ιστορία του νησιού αποτυπώνεται σε εκκλησίες, αρχαιολογικά σημεία και μουσεία καθώς και στα θειωρυχεία, τη μεγαλύτερη επιχείρηση εξαγωγής θείου σε όλη τη χώρα. Επιλέγουμε τις παραλίες που φτάνεις εδώ μόνο από τη θάλασσα ή έπειτα από πολύωρη πεζοπορία για να γευτούμε απομονωμένοι την ασύλληπτη ομορφιά του τοπίου. Ο Γέροντας, ο Γέρακας, το δημοφιλές Κλέφτικο, το Τσιγκράδο. Όπου κι αν σταματήσουμε στη Μήλο, σίγουρο είναι ότι θα αποζημιωθούμε. Κολυμπάμε και βουτάμε με την ψυχή μας. Αφηνόμαστε στη φιλόξενη, υδάτινη αγκαλιά του Αιγαίου. Γευόμαστε την αλμύρα της θάλασσας στα φρέσκα ψάρια και στα τοπικά λαχανικά. Και με τη γεύση της Ελλάδας, επιστρέφουμε στη μαρίνα του Αλίμου. Μια ήσυχη επιστροφή γεμάτη εικόνες και αναμνήσεις.